Meer misdaden oplossen met minder politiemensen

• De Nederlandse bevolking vergrijst in een hoog tempo. Van ruim 19% 65 plussers in 2020 naar 25% in 2040.
• De hoeveelheid mensen die kan werken (grofweg tussen 20 en 65 jaar) neemt af. Van 59% in 2020 naar 32% in 2040.
• In 2020 zijn er 3 werkenden op 1 gepensioneerde. In 2040 zijn er nog maar 2 werkenden op 1 gepensioneerde.
• De grijze druk neemt tussen 2020 en 2040 toe met 15%.

Het is helaas zo dat veel zaken niet worden opgepakt door gebrek aan capaciteit waardoor het vertrouwen van de burger in de politie op termijn afneemt. Doordat de pakkans afneemt, neemt de criminaliteit toe. Beide gevolgen zijn desastreus en zorgen voor een negatieve spiraal.
Traditioneel is de manier om meer misdaad op te lossen het inzetten van meer mensen. Wanneer dat niet mogelijk is vanwege schaarse capaciteit, is het alternatief om in te zetten op andere manieren van misdaden oplossen of zelfs nog beter, om misdaden te voorkomen. Eén van die manieren is informatie-gestuurd optreden (IGO). Op deze manier optreden start met de basis en dat is informatie-gestuurd werken.

Informatie-gestuurd werken (IGW) is het gebruiken van data om het primaire proces bij de politie beter, sneller en effectiever te laten verlopen. Het komt er op neer dat je op basis van beschikbare data beslissingen neemt, zoals in de dagelijkse operatie mensen of teams inzetten op basis van de uitkomsten van data-analyses. Voorbeelden hiervan zijn PredPol en CAS (Criminaliteits Anticipatie Systeem in gebruik bij de Eenheid Amsterdam). Met behulp van IGW³ kun je dus slimmer omgaan met de al beschikbare data en daarmee een betere informatiepositie verkrijgen, waardoor je:

• Sneller en beter kunt reageren (wendbaarheid);
• beter kunt sturen op resultaten en de samenhang (effectiviteit);
• meer resultaten kunt leveren tegen lagere kosten en met een kortere doorlooptijd (efficiëntie);
• beslissingen beter kunt onderbouwen (transparantie);
• betere keuzes kunt maken (beleidsontwikkeling).

Nu is de politie traditioneel al een organisatie die heel veel informatie verzamelt. Zo wordt elke melding die bij de politie binnenkomt vastgelegd, samen met de acties op de melding. Bij het opmaken van een proces-verbaal worden alle benodigde gegevens nauwkeurig vastgelegd en in grotere onderzoeken worden vele meters aan dossiers gevuld met informatie. Tel daar alle informatie bij op die wordt verzameld op basis van sensoren (zoals camerabeelden, ANPR registraties, interceptie van telefoongesprekken en internetgebruik) en er ontstaat een beeld waarbij een heleboel data bij kan dragen aan het oplossen van misdaad in ons land⁴.

Hierbij moet ook niet het belang van uitwisseling met ketenpartners (zoals de Kmar, gemeenten, veiligheidsregio’s, etc.) worden onderschat. Op dit moment wordt er nog maar mondjesmaat informatie uitgewisseld maar ook hier kan het delen van meer informatie zorgen voor nieuwe inzichten.

De kunst is nu om met behulp van moderne technologie deze data te verwerken, te interpreteren én er sturingsinformatie uit te halen ten behoeve van de operatie. De politie is al langer bezig om de mogelijkheden van Business Intelligence & Analytics (BI&A) te onderzoeken. Er is echter nog geen overkoepelende visie en aanpak om IGW door de hele organisatie heen te operationaliseren en op basis van deze analyses informatie-gestuurd te gaan optreden (IGO).

Wendbaarder worden om met steeds sneller gaande veranderingen mee te gaan is een belangrijke reden waarom organisaties wereldwijd anders gaan werken. Echter, organisaties in het veiligheidsdomein zoals de politie werken vaak nog op een traditionele manier. Het wordt tijd dat de politie slimmer gaat samenwerken. Ook al kunnen technologische innovaties het veiligheidsdomein in staat stellen om efficiënter te werken, de uitdaging blijft om mensen bereid te krijgen om deze ook daadwerkelijk in te zetten, schreven Daalmijer en Bruin al in hun artikel over elektronisch ondertekenen⁵. De manier waarop er samengewerkt wordt in het veiligheidsdomein kan efficiënter en effectiever. Ondanks dat er al veel technologie beschikbaar is om processen te versnellen, blijft de organisatie achter. Het daadwerkelijk inzetten van nieuwe technologieën vergt wel een totaal andere mindset en de bereidheid om te leren.

Om nieuwe technologieën te ontwerpen en realiseren stellen wij een snelkookpan voor. Hierin worden kleine en wendbare teams van professionals ondersteunt door business- en data analisten en softwareontwikkelaars. Die teams werken samen om oplossingen te ontwikkelen die morgen al ingezet kunnen worden. Een dergelijke snelkookpanomgeving moet worden voorzien van de benodigde tooling en state-of-the-art ICT-voorzieningen. Er moet daarbij ook een fysieke omgeving gerealiseerd worden waarin deze partijen gefaciliteerd worden om met elkaar samen te werken en resultaten te boeken.

De resultaten uit deze snelkookpanomgeving moeten getoetst worden in de praktijk binnen bestaande basis- of onderzoeksteams. In de vorm van kortlopende pilots kunnen de resultaten snel gevalideerd worden. Als de pilot succesvol is dan kunnen de resultaten overgedragen worden aan de IV-organisatie die de ontwikkeling van de oplossing verder vormgeeft en uitrolt in de politieorganisatie. Als een pilot niet succesvol is moeten de uitkomsten terug de snelkookpan in en kan er, na een goede analyse, een volgende poging worden gedaan. Lukt het dan nog niet dan moet de ontwikkeling gestaakt worden.

Wij denken dat op deze manier processen versneld worden, en belangrijker nog, dat met behulp van snelle oplossingen in een SOP het mogelijk wordt om met minder mensen meer zaken te behandelen én op te lossen.

Als je buiten normale kantooruren spoedzorg nodig hebt, ga je naar de huisartsenpost. We zijn gewend dat we dan eerst even moeten bellen om een afspraak te maken. De goed opgeleide assistente aan de andere kant van de lijn bepaalt dan hoe spoedeisend jouw klacht is. Afhankelijk daarvan krijg je een afspraak op de post. In de zorg is daar een bekend begrip voor: triage. Het is het proces dat wordt gebruikt om onnodige druk op hulpverleners te voorkomen door hulpvragen te kanaliseren en waar nodig meteen door te verwijzen naar de juiste specialist. Het belangrijkste doel is het vinden van de juiste balans tussen veiligheid en efficiëntie: de middelen in de zorg eerlijk verdelen aan degenen die het nodig hebben.

In de zorg wordt nu geëxperimenteerd met digitale triage . In plaats van telefonische assistentie praat je dan met een chatbot die jou op afstand kan adviseren, doorverwijzen of een afspraak voor je inplant. Er is een vergelijking te trekken tussen de uitdaging in de zorg en die in het veiligheidsdomein: veel vragen verwerken met een beperkte capaciteit. Als we naar de politie kijken, dan speelt deze uitdaging door de hele organisatie. Of het nu gaat om het rijden van een spoedhulpdienst of op welke onderzoeksmiddelen worden ingezet door de recherche. Het oplossingspercentage van de politie ligt al jaren rond de 25%⁷. Dit percentage kan verbeterd worden als de politie gerichter inzet op die zaken die een hoger oplossingspotentieel hebben. Digitale triage, op basis van het vergelijken van data kan dit potentieel berekenen en helpen om een beredeneerde keuze te maken welke zaken onderzocht gaan worden. Of, in een extremer geval, die keuze voor je maken. Dat scheelt mensenwerk en voorkomt dat er ‘op gevoel’ keuzes gemaakt worden die in theorie niet per se de voorwaarden hebben om opgelost te worden. Daarnaast gaat triage er ook over dat vragen door de juiste persoon/afdeling worden opgepakt, wat dubbel werk voorkomt.

Het invoeren van triage kan op allerlei vlakken van het politiewerk. Feit is wel dat hiervoor de juiste software ontwikkeld moet worden en dat er een duidelijk proces ingericht moet worden. Dat is natuurlijk een complex vraagstuk, waar verschillende stakeholders bij betrokken moeten worden zodat er ook voldoende draagvlak is voor de oplossing. En dat kan dan weer perfect in de eerder beschreven SOP.